Amelia Rosselli, Hastane Serisi’nden (1963-1965)
İroni hâlâ sapasağlam bir dizdir. Düşün düşün düşün ve boktur işin. Senin bütün büyülüdosyalarında. Sen uzanırken ben ilerliyorum, dağ sonelerinindizeleri boyunca. İstediğin kadar çabala dur değmeyecekeldivenlerin asla canlı hiçbir şeye. Sone barbarca bir şeydir. Mezartaşı bir çakımdırbirdenbire açık edilen büyük isteklerin sahnelenişindeellerin bir oluş çizgisi ve yüzünde, zıpçıktıların hoşnutsuz mob’u,masumiyet bir mağfiret gibi kalıyor içinde. […]